18 wrzesnia

W himalajskim miasteczku Leh
Siedzac przy komputerze w kafejce znajdujacej sie przy jednej z bocznych ulic odchodzacych od Main Bazzar, wszedlem na Wirtualna Polske. W okamgnieniu przenioslem sie w sam srodek polskiej polityki, czyli sztuki obrzucania sie blotem.
Oh, gdyby tak jednemu i drugiemu zarzucic plecak i wyslac wlasnie w jedno z takich miejsc jak to, w ktorym sie znajduje, przekulac przez przeleczne na wysokosci 5 tys metrow npm, pokazac jak zyja ludzie, moze nabraliby odrobine pokory i troche powazniej nas traktowali. Gdyby jeszcze poczuli na swych wychuchanych organizmach skutki choroby wysokosciowej, szybkoby nasza polityka wytrzexwiala.
Brak im dystansu, po czubek glow zanurzeni sa w walke o wladze lub jej utrzymanie. Nie ma ludzi, sa tylko wyborcy, nie ma granic - dziadek w Wermahcie, noga prostytutki, czy dwoja z religii. Niech to szlag. Wpisalem adres skrzynki mailowej i poczulem , ze nie chce wracac. Taka mentalna emigracja. Bezwstydnicy z XIX wiecznymi homofobicznymi umyslami - "panstwo", "narod".
Basta.
A szczyty osniezonych siedmiotysiecznikow spogladaly na mnie z politowaniem. Nabierz dystansu, jestes tu i teraz w krainie Ladakhu, tybetanskich mnichow i starozytnych gomp. Magia barw, niebieskie niebo skontrastowane z ksiezycowa kraina.
Cos o nas: postanowilismy, ze blog prowadzic beda wszyscy uczestnicy wyprawy, potem cos z tym zrobimy. Tak wiec Indie opisywane beda z roznych perspektyw.